memorylane

Trip down memorylane, zo voelde ons bezoekje aan l’Abri in Eck en Wiel, afgelopen zaterdagmiddag. We gingen erheen om onze jongste dochter te zien. Ze woont er nu sinds een week of drie en het lijken wel drie maanden! Ook voor haar. De omgeving is zo anders, het dagpatroon, de prachtige ligging van villa Kortenhoeve, alles maakt dat je op een half uurtje van Utrecht het idee hebt in het buitenland te zijn. Eigelijk was alles nog hetzelfde, met wat verbouwingen hier en daar, maar niets wat echt onherkenbaar was. Het zeventiger jaren gevoel was nog sterk aanwezig. Iets van: bewust-niet -meehollen- met- de- moderne- snelle- maatschappij. Op de studie staat één, nog niet aangesloten, redelijk oude computer. Verder luistert iedereen nog, net als ik 31 jaar geleden, naar cassettebandjes. Niet dezelfde bandjes overigens, om het niet al te gedateerd te doen lijken! De lezingen hebben al die jaren voortgang gevonden en de bandjes zijn daar een weergave van. We hebben er, ook dat net als 31 jaar geleden, een overheerlijke lunch gegeten, met dochter en de andere gasten, om drie grote tafels. Supergezellig, as ever. Daarna hebben we een tour door het gebouw en over de gronden gemaakt. De oeroude boomgaard is niet meer, op 1 rij bomen na, voor de geschiedenis. De studie is verhuisd naar een andere plek, de moestuin is teruggebracht naar minieme proporties. Er is meer tuin, er zijn meer bloemen en er is een heel bos gegroeid waar in mijn tijd nog een kaal stuk land lag. Oh, wat word ik oud….Waar zijn de jaren gebleven? In het dorpscafé waar Kim en ik 32 jaar geleden voor het eerst hand in hand zaten en allebei dachten: dit is ‘m/ ze, hebben we een paar uurtjes gekletst en de blikken verdragen van de autochtone Eck en Wielers. Die bekeken ons als waren we van de Hare Krishna. Nu had dochter wel een roze muts op (ze was nog niet eens kaal!) en had schoonzus ‘kunstenaarskleren’ aan en spraken we ook nog Engels en moesten we veel (en hard) lachen… Een beetje uit de toon vielen we dus wel. Dochter heeft het goed op l’Abri, en krijgt er, net als ik toen, een stuk rust en christelijke wijsheid mee. Daar ben ik God heel dankbaar voor.