Als een goede bekende (Maarten van Aes, synoniem voor ds. Simon van de Lugt; waarom eigenlijk een synoniem?) een gedichtenbundel publiceert ben ik natuurlijk zeer benieuwd naar de inhoud. De schrijver kennende verwachtte ik geen versjes. Ik was dan ook onder de indruk van de diepte van de gedichten. En de kracht. Ik ben geen literatuurexpert, dus ik beoordeel wat ik lees puur op mijn eigen intuïtie en gevoel.
Mijn gevoel na het lezen van de bundel was enigszins ontregeld. De gedichten zijn donker, kruipen onder je huid: De aarde is een heikele plek om te wonen. Er is dreiging, en gebrokenheid. Er heerst dood, verval, het stormt er en voor je het weet ligt er een boomstam over je pad of kraakt een houten mast in tweeën…Je bent je leven niet zeker. En de mens is zo kwetsbaar en beklagenswaardig in zijn demente ouderdom. (twee ontroerende gedichten, ik citeer er één)
De gedichten zijn heel beeldend. Je hoort het krijsen van de meeuwen in de snoeiharde storm, de wolken jagen langs de hemel. Je ziet de verwarde bejaarden schuifelen in het verpleeghuis, je ruikt het bloed bij de eerste hulp, je word meegenomen in de verbijstering en wanhoop van slachtoffers van rampen.
Ik moest even een rondje stad doen, gewone aardse dingen als de Hema en de Blokker, om de gedichten te laten bezinken. Ze maakten echt iets los bij me. Nu ben ik gevoelig voor het donkere en het gebrokene. Wil daar ook niet voor weg lopen. Het valt inderdaad niet mee op aarde. En het is er zeker onveilig. Daar vloeit ons intense verlangen naar geborgenheid uit voort. En het is te gemakkelijk om bij grote levensvragen of -verdriet te snel te roepen: Maar God maakt alles goed! Soms moet je de pijn ervaren. Dat lees ik in de gedichten. Soms wat al te cryptisch naar mijn smaak. Maar wel met succes.
De moeite van het lezen en herlezen zeker waard!
Men heeft zijn das de broekband ingestoken.
Hij glimlacht op pantoffels,schuifelt langs de wand.
Hij streelt de stalen klink, voelt met zijn vale hand
de deur op slot. Straks wordt er ingebroken.
Hij wacht, want dat is met hem afgesproken.
Zijn plaats is in de hoek, vlakbij de plastic plant.
Hij weigert de tablet, hier zit hij voor het vaderland
op wacht. Hij weet, straks wordt er ingebroken.
Dan voelen de bewoners de aarde trillen.
Vrachtwagens komen aan, of zijn het bussen?
Dit is verzet. Hij roept zijn wapenbroeder,
hij hoort zijn naam. Wat zou hij anders willen
dan nu naar buiten gaan, de zuster kussen,
en dan de stad in, thee drinken bij zijn moeder?
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Alles onveilig – gedichten
Maarten van Aes
2013 Uitgeverij Aspect
ISBN 978-94-6153-306-7
NUR 306
PARELPAD 