Ik denk de laatste dagen opeens weer veel aan mijn moeder. “Nu is het welletjes” was een typische uitdrukking van m’n moeder als ze ergens genoeg van had. Veel gezag had mijn arme moeder niet en wij waren apen van kinderen.
Ze was gewoon veel te lief en zachtaardig en kon er niet tegen op weerstand te stuiten bij ons. Dan gaf ze maar toe, om de lieve vrede wil…Echt boos heb ik haar zelden gezien. Boosheid uitte zich meestal of in zwijgen of in een huilbui waarna ze wegliep. Ze moet het, met haar gevoelige aard wel zwaar gehad hebben met ons vijven.
Mijn vader was strijdbaar en liet niet met zich sollen. Als iets ‘m niet aanstond liet hij dat luid en duidelijk weten. Vaak tot ongenoegen van mijn moeder die het dan vaak weer onterecht vond. Je voelt dat als kind snel aan. Mijn moeders vurigste wens was een gezellig en harmonieus gezin. Daarom wilde ze ieder conflict eigenlijk het liefst vermijden. En als er dan ruzie was, gauw en snel alles weer gladstrijken. Ik heb niet echt meegemaakt dat iets werd uitgepraat.
Mijn moeder had wel een talent om gezelligheid en sfeer te scheppen. Echt veel snoepen en zo deden we nog niet in de tijd dat ik kind was, maar op gepaste tijden was er lekkers. Vrijdags bijvoorbeeld was een opblijfavond in mijn herinnering. Er was limonade (gazeuse..wat was dat eigenlijk??) en iets wat ik heerlijk vond: dots. Vijfkantige hartige koekjes, volgens mij met komijnzaadjes. Ik was er verzot op.
Het was mijn moeders ideaal om spelletjes te doen op vrijdagavond, maar ik ben al van het tv tijdperk. Tot haar spijt verdrong de tv het spelletjes doen. Toch heb ik nog wel duidelijke herinneringen aan vlooien, (ronde plastic fiches in een potje wippen, spannend :)) of het Advertentiespel, waarschijnlijk nu het meest oerflauwe spel ter wereld maar ik moest er wel vreselijk om lachen toen. Allerlei advertenties werden per zin door elkaar gehusseld op kaarten. Die las je dan om de beurt voor en dan kreeg je hoogst grappige (?) mix-ups…
Oh en we hadden ook nog zo’n spelletje, Pim Pam,Pet Een draaischijfje, dat een letter aanwees waar dan vervolgens een vraag over kwam, geloof ik. Een soort Triviant avant la lettre..Later speelden we ook wel kaartspelletjes als Pesten en 31-en (of was het 21-en?)
Een spelletje wat mijn moeder graag en vaak speelde was “Plaatsnamen”. Met een potlood op een willekeurige pagina in een willekeurig boek of tijdschrift een letter prikken en dan maar plaatsnamen verzinnen die met die letter starten. Ik vond dat een uiterst saai en vervelend spel. Ik was niet goed in plaatsnamen en mijn moeder of broertje Jacques wonnen altijd. Boring.
Nog erger was Scrabble,een favoriet van m’n moeder, dat ze het liefst op zondagmiddag speelde met mijn broer Jacques. Wát een duffe sfeer herinner ik me daarbij…Mijn vader sliep en die twee zaten zwijgend en denkend aan tafel…En wat deed ik? Geen idee. Lezen denk ik.
Dat heeft m’n moeder ons allemaal meegegeven. Liefde voor lezen. Ze had zelf altijd een boek waar ze in bezig was. Van de bibliotheek en heel vroeger in Schiedam ging ze naar Boekhandel Baze, waar je voor een dubbeltje boeken kon huren. Streekromans, familieromans enz. Moderne literatuur las mijn moeder niet. En er moest vooral geen seks in voor komen…Ik had een geweldig preutse moeder. Lichamelijkheid was iets waar ze zich zeer ongemakkelijk bij voelde. Ik kan me niet heugen haar ooit in ondergoed, laat staan bloot gezien te hebben. Not done. Er was bij ons thuis ook absoluut geen meidenpraat, zoals bij ons. Terwijl we toch ook met drie meiden waren. We leenden geen kleren van elkaar, we hadden gewoon niks met elkaar. Het leeftijdverschil speelde daarin ook wel een rol. Ik was de jongste, Thea was 6 jaar, en Loes 9 jaar ouder. Maar toch…Het zal de tijd wel geweest zijn. Maandverband, menstruatie, epileren, scheren, enz.enz., het was allemaal taboe. Jammer.
Vind ik leuk:
Like Laden...
PARELPAD 