Vandaag is stille zaterdag. Met alle drukte in de winkels en keukens, ter voorbereiding op een vrolijk Pasen, is dat moeilijk voor te stellen. Voor veel mensen is er juist stress. Boodschappen doen, menu’s bedenken, alvast bakken en koken. Tijd voor bezinning ontbreekt.
En toch. Sta eens stil bij de dood vandaag. Ja, dat is wel even heel wat anders dan je voorbereiden op een vrolijk lentefeest. Het klinkt wat macaber.
En toch. Stille zaterdag is stil omdat die volgt op Goede Vrijdag. De dag dat Jezus de marteldood stierf aan het kruis en snel in een graf werd gelegd omdat er op sabbath geen doden aan een kruis mochten hangen. Hij is dood, begraven en het wordt doodstil om Hem heen. Er is verdriet. Er is onbegrip. Waarom moest Hij zo sterven? Wat nu? Wat moeten we nu met ons leven? Zijn beste vrienden rouwen en verkeren in choque.
Jezus zwijgt. Hij is dood. Alle hoop op een betere toekomst met Hem als Koning, bevrijdt van de gehate Romeinen, is vervlogen. De diepe ontgoocheling bij zijn volgelingen is tastbaar. Die herken je als mens maar al te goed. De dingen die mislukten. De ziekte waar je totaal niet op gerekend had en je hele leven op zijn kop zet. De relatie die stuk loopt ondanks alle inspanning. De dood van iemand die je zo lief was. Waarom? Waarom nu? Waarom zo?
Met alle vrienden van Jezus is het goed om er weer bij stil te staan dat het leven breekbaar is en veel tegenslag kan brengen. Dat doet pijn.
Maar als je dan op Paasmorgen wakker wordt en de opgestane Jezus in de ogen kijkt beleef je het wonder van de vrolijke verbazing intens. Hij lééft! De dood heeft het niet gewonnen! Onze hoop en onze dromen waren niet tevergeefs. Hij is er bij. Voor altijd en geeft ons als cadeau vergeving, en een leven met Hem door de dood heen.
Vandaag is het doodstil.
Morgen breken we uit in gejuich!
Jezus is opgestaan. Hallelujah.
PARELPAD 