Anarchie of hoop

Dit is een blog over rassenspanningen in Amerika die ik in 2016 schreef maar nog niet publiceerde. Vergeten denk ik. Ik kwam hem vandaag tegen en hij is nog net zo actueel als twee jaar geleden. Misschien nog wel meer.

‘Mijn dochter vertelt over de spanningen in Amerika, het land waar ze sinds 3 jaar woont. Over de gesprekken die bijna alleen maar over Black Lives Matter gaan. Over de onrust en de angst. Hoe haar zwarte vriendin bang was in een achterbuurt met uitsluitend blanke mensen. Terwijl zij die angst niet voelde. Ze vertelt over de groeiende haat tegen de politie en de overheid. Over de overtuiging bij zoveel van haar kennissen en vrienden dat de politie en de overheid per definitie corrupt zijn. Over haar angst dat dit tot een anarchisme zal leiden dat de samenleving letterlijk zal doen opblazen.

Dan vertelt ze over haar kerk. Hoe ook daar de onrust bestaat. De gemeente is multicultureel. Met veel zwarte broers en zussen, Aziatische en mensen van alle windstreken. Filistijnen, Tyriërs en Moren, om het maar met psalm 121 te zeggen.

Na de dienst gaan ze met een groep lunchen. En nemen de tijd om zich uit te spreken over wat er gaande is. Hoe ervaar je het? Ben je bang? Heb je het gevoel gediscrimineerd te worden? Enzovoort.

Dan gaan ze bidden. Hand in hand. Zwart, blank, geel, rood. En ze spreken uit: Alleen in Jezus is er hoop voor onze natie. Ze gaan naar buiten en vormen een cirkel op straat. Meltingpot Amerika in Jezus naam.

Maken de verschillen niks uit? Leiden ze niet tot problemen? Gebeuren er geen foute dingen? Is er geen corruptie? Op alle vragen moet je ‘natuurlijk wel!’  zeggen. Maar met die biddende kring op straat klinkt er een andere, zoete toon, helder en duidelijk: Hier is hoop, in Jezus, zegt mijn dochter. Er zijn geen makkelijke oplossingen voor de vele problemen. Maar haat en geweld werken alleen maar vernietigend. In Jezus is verzoening en vergeving mogelijk. En hervorming, niet alleen persoonlijk, maar ook van een samenleving.

Mijn dochter zegt dat ze bemoedigd uit de kerk thuis kwam.’

Bidt voor Amerika!

Auteur: Margreet

Ik vind het heerlijk om te peinzen over de dingen van alledag, de grote en de kleine. Mijn interesses? Lezen, gesprekken met vrienden en kinderen, koken, tweedehands spulletjes zoeken, films kijken, mijn kleinkinderen, mijn Amerikaanse en Franse familie, te veel om op te noemen. Het volle, rijke, soms moeilijke leven met zijn ups en downs, daarover schrijf ik, met plezier.

Eén gedachte over “Anarchie of hoop”

  1. Nog steeds actueel inderdaad. Ik las laatst van Arjan van Veelen zijn pas verschenen boek ‘Amerikanen lopen niet’ (De Correspondent, 2018) over zijn belevenissen in St. Louis. Ook hij signaleert harde segregatie en hardnekkige hoop.

    Like

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.