Twee films gezien hier die de moeite waard zijn om te bekijken! De eerste film, Manchester by the Sea is een fenomenaal goed geacteerde film. Ik kan niet veel van de inhoud vertellen. Maar de concierge in Boston (gespeeld door Casey Affleck) is door een gebeurtenis in zijn verleden depressief en getraumatiseerd geraakt. Hij speelt zijn rol zo overtuigend dat je totaal meegesleept wordt in het verloop van het verhaal. Dat ontwikkelt zich in retroperspectief. Tegelijk maken we mee dat hij na het overlijden van zijn broer voogd en verzorger voor zijn neef moet worden. Dat brengt het verleden (te) dichtbij. Ontroerende scenes van pijn, frustratie en machteloosheid. Toch eindigt de film niet zonder een sprankje hoop!
Waarschuwing 1: Veel f*ck en vloeken.
Waarschuwing 2: Veel mensen in de VS boycotten de film vanwege een rechtszaak die tegen Affleck was aangespannen ivm beschuldiging van aanranding. Hij heeft een schikking getroffen waardoor onduidelijk is gebleven of hij wel of niet schuldig is.
Waarschuwing 3: Wie echt onvoorbereid de film wil zien kan beter de trailer NIET kijken!
De tweede film is een echte ‘feel good’ film. Gebaseerd op ware feiten maar geHollywoodiseerd. Toch weer een eyeopener om te zien hoe ver men ging in de segregatie van zwart en blank tot in de jaren zestig! Deze Afro-Amerikaanse vrouwen waren menselijke computers voor NASA tijdens de ontwikkeling van de eerste bemande ruimtecapsule Mercury 7. Ze zijn briljante wiskundigen en kunnen zelfs de eerste IBM computers corrigeren met complexe berekeningen op een schoolbord. Het verhaal is voorspelbaar. Hun prestaties wekken zoveel indruk dat ze als volwaardige collega’s geaccepteerd worden.
Goeie film. Maar confronterend om te zien dat het al die inspanning vraagt om voor vol te worden aangezien. Een klacht die nog steeds klinkt waar ook ter wereld: wie tot een ‘minderheid’ behoort moet zich dubbel bewijzen.
Voor deze film gelden geen waarschuwingen 🙂
Nieuwe foto bovenin. Ook New York?
LikeLike
Ja! In een cafeetje!
LikeLike