Trouwdag, OV en cultuur in Amsterdam

Mooi hoteladres in A’dam voor viering van 38 jaar samen

En toen waren we op vier oktober alweer 38 jaar getrouwd! De echte trouwdag in 1974 was miezerig en grijs, nu straalde de zon uit een blauwe hemel ons tegemoet. In combinatie met de felle herfstkleuren van de bomen een ongekend mooie dag!

In Amsterdam voor onze trouwdag, slapen we op 3 oktober een nachtje in een hotel in de buurt van de Vrije Universiteit. Goedkoop parkeren, met OV de stad in, makkelijk toch? De halte van de tram is vlakbij, dus ’s ochtend gaan we monter op pad. We checken in op het platform met onze OV chipkaart (zo makkelijk!) bij de halte (de tram stopt wel ver van het platform, dachten we nog) en rijden naar de Dam, om vandaar naar de Jordaan te lopen. Tenminste dat was de bedoeling.

Tijdens het uitchecken registreert het apparaat onze kaarten niet juist. We lezen ‘Goede reis’ in plaats van ‘Tot ziens’. Ervaren reizigers als we zijn ruiken we onraad. Echtgenoot houdt zijn kaart nog een paar keer voor de lezer, maar leest nog ’s twee keer ‘goede reis’ of zo. Op naar de bestuurder. Er gaat een lichtje branden bij me. Stond er bij die tramhalte in Buitenveldert ook niet een grote M?

Mijn vermoeden blijkt juist. ‘Ja’, zegt de bestuurder verveeld, zonder verder enig inlevingsvermogen, ‘als je bij de Metro incheckt moet je ook bij de Metro uitchecken, mevrouw’. Juist. Logisch. We checken weer in bij de tram en vervolgen onze weg naar het CS. Daar is de Metro. Maar waar moeten we dan uitchecken? Want we komen er niet aan op het perron…

Bij de Metro klampen we iemand aan met een uniform. Wat te doen? Een hele relaxte Antilliaanse Nederlander in dienst van de Amsterdamse metro gaat het ons laten zien. We lopen, zonder haast, in een rustig Antilliaans tempo, dat ik inmiddels van mijn schoondochter ken, naar de OV chipkaartmachine. Daar  toont hij ons hoe we een ‘uitdraai’ van onze reizen kunnen maken. Nooit eerder van gehoord, maar iedere zwaai van je kaart voor de apparaten in tram, trein of bus wordt blijkbaar geregistreerd en er komt dus een lange kassabon uitrollen met al ons gedoe van de ochtend tot dusver keurig op een rijtje.

Nu is het de bedoeling dat we 3 aparte elektronische formulieren gaan invullen (voor elke zwaai één) op de site van de metro met een verzoek om teruggaaf van geld. Echtgenoot, inmiddels lichtroze van ingehouden frustratie doet een poging tot verbetering van het Amsterdamse OV: ‘Het is helemáál niet duidelijk waar je moet inchecken bij die halte. Als toerist is het echt allemaal heel verwarrend!’ De man is vriendelijker maar even onverstoorbaar als de trambestuurder: ‘Nee, de metro is niet hetzelfde als de tram, meneer’. Dan moet je ze ook niet op één perron laten stoppen, ja? Typisch weer een logistiek voor ingewijden, waar Nederland in floreert.

Verder hebben we een leuke dag gehad, trouwens! Het bleek de eerste van de Drie Dwaze Dagen bij de Bijenkorf te zijn, de eerste dag van de Kinderboekenweek en uiteraard ook nog Dierendag. Wij hebben altijd gevoel voor belangrijke dagen gehad. We hebben het geheel gerenoveerde Scheepvaart Museum bezocht (tip: maak de Virtuele Zeereis) en het eveneens totaal verbouwde Stedelijk Museum, ‘de Badkuip’ in de volksmond. Tip: neem een audiotour!).

’s Avonds zijn we na een lekkere maaltijd bij eetcafé Blauwe Brug (een 8 wat ons betreft, maar wij zijn geen gourmets) aan het Waterlooplein, naar een dansvoorstelling van Het Nationaal Ballet geweest van de choreograaf Hans van Maanen: De Hand van de Meester, in de Stopera. Een bijzondere ervaring. De ongelofelijke kracht van de dansers waarmee ze schijnbaar moeiteloos hun lichamen als lichte vogeltjes over het podium laten vliegen en bewegen. Geweldig. Hoe dóen ze het? Ik ben compleet analfabeet op het gebied van ballet en dans, dus ben zeer onder de indruk van de prestatie op zich al. Ik miste wel wat spanning op den duur. Het leek veel van hetzelfde. Decor was er niet, behalve in hele strakke grijzige panelen en lichtval. Het laatste stuk vonden we allebei het sterkst. De Frank Bridge Variations, op de (bijna) gelijknamige muziek van Benjamin Britten. Prachtig!

foto van de site

En nu de electronische formulieren invullen voor de teruggaaf van 10 euro. Of zal ik het maar gunnen aan de metro? Voor het VTT fonds: Verbetering Toegankelijkheid Toeristen.