Back to the US of A 2012 – Rapid City South Dakota

     

Om in Rapid City, SD te komen moet je lang reizen. Tot Minnaepolis gaat het allemaal goed, ongeveer 8 uur vliegen. Maar dan moet je overstappen en dat kan tegenvallen. Onze vlucht sloot niet lekker aan, we moesten ruim 3 uur wachten. Nu heb je een deel van de tijd zeker nodig om door de douane te geraken. Die is, nog steeds, niet mals in dit verder zo gastvrije land. Eerst het land binnen zien te komen. Amerikaanse douaniers slagen er meestal in mij het gevoel te bezorgen een misdaad te hebben begaan waar ik zelf nog niet van op de hoogte ben. Met groot machtsvertoon worden de makke schapen die moe uit het vliegtuig gestapt zijn in rijen gedirigeerd en met een schreeuw ‘next!’ naar voren geroepen. Een lesje humblepie voor de trotse Nederlanders.

Dit keer, moet ik bekennen, kon er af en toe een grapje vanaf en dat is een unicum. In Boston, in het Oosten, zijn ze toch arroganter.

Na de douane komt de controle bij het overstappen. Ook altijd een heel gedoe. Maar het verkort de wachttijd. Nu hadden wij een middagvlucht, wat ons fijn leek omdat je dan bij aankomst (+8- 7) uur direct door naar bed kunt. Toch niet. Het tijdstip van aankomst was uiteindelijk 12 uur ’s nachts lokale tijd en dat was 7 uur ’s ochtends van de volgende dag voor ons. Een hele  nacht wakker blijven is niet ideaal.

In het holst van de nacht ons hotel gevonden, Best Western. Het staat in een woestijn van asfalt en Malls, buiten de stad. Ik heb al wat rondgelopen en veel te beleven is er in deze omgeving niet. Ik heb een ToysRus bezocht en ben er met overspannen gevoelens weer uitgelopen. Met een gevoelig hoofd van de jetlag is dat niet de juiste winkel om te starten. Het meest opvallende aan de winkels is de gigantische afmetingen en tegelijk het volkomen gebrek aan klanten. Als fabriekshallen zo groot, met af en toe een eenzame zoeker zoals ik.

Na veel zoeken heb ik een bushalte gevonden. Morgen ga ik het avontuur van het OV in Rapid City aan. Ik kan me niet voorstellen dat er hier andere levende wezens zijn die er gebruik van maken, maar wie weet wat voor verrassingen mij staan te wachten. Rapid City here I come!

We zijn overigens in deze stad vanwege een synode van de Reformed Church in US. Een kleine gereformeerde kerk met een geschiedenis (voor de liefhebber!) die terug gaat tot protestantse Duitse vluchtelingen in de 17e eeuw. Mijn echtgenoot heeft hen vanmiddag namens onze kerken in Nederland (GKV) toegesproken en de groeten gedaan. Vanavond hebben we er gegeten, met ruim 140 personen. De maaltijd was klaargemaakt door een aantal vrouwen op onnavolgbaar Amerikaanse wijze. Grote pannen met ‘baked beans’, zelfgebakken maisbrood, gebraden kippenpoten en voor toe zelfgebakken taarten met dikke lagen frosting. Heerlijk.

Trouwens Jay Lenno heeft geen hoge pet op van  de toeristische mogelijkheden in South Dakota

Jay Leno heeft trouwens geen hoge pet op van het toerisme in South Dakota! Mount Rushmore ligt vlakbij Rapid City.