Een film van regisseur Wayne Wang, Amerikaans-Chinese filmmaker. In China door zijn vader vernoemd naar de beroemde western-acteur John Wayne.
Ik zag deze film gisteravond op tv en heb er van genoten. Wang maakt prachtige films met veel straatbeelden die aan schilderijen van Edward Hopper doen denken. Leeg, verlaten en enigszins dreigend, maar ook weer van een schoonheid dat ze niet somber zijn. Ze benadrukken, in ieder geval in deze film, de eenzaamheid van de hoofdpersoon, Mr. Shi, de man die uit China is overgekomen na de dood van zijn vrouw om een tijdje bij zijn dochter in te trekken die net gescheiden is en het moeilijk heeft.
Deze man spreekt nauwelijks Engels en behelpt zich met een klein woordenboekje om de dagelijkse dingen te doen wat resulteert in hilarische taferelen, maar niet ten koste van de hoofdpersoon. Die blijft rustig in zijn naïeve pogingen zich verstaanbaar te maken.
Het is een film over elkaar moeilijk verstaan, en ondanks dat, toch tot communicatie kunnen komen. Als je doorzet. De gesprekken die de Chinese man voert in het park met een even eenzame dame uit Iran die alleen Farsi spreekt op een paar woorden Engels na, kenmerken zich door de basale begrippen die gebezigd worden als ‘my daughter, lonely’ en ‘Communist, no bad’ of ‘America, good’ of ‘you, take this, nice!’ maar die toch een diepe band blijken te scheppen tussen deze man en vrouw.
De vader en dochter komen uiteindelijk ook tot een betere verstandhouding nadat een groot familiegeheim is opgehelderd.
Prachtige film, goed geacteerd. Subtiel, traag en weinig actie, daar staan Chinese en Aziatische films van dit genre om bekend. Fijnzinnig en een lust voor de ogen.
PARELPAD 