Wanneer ik Kim, mijn man, thee zie zetten (of anderen) besef ik hoe diep de door je moeder aangeleerde gewoontes zich wortelen in je ziel.
Mijn moeder zette echte thee. Als kind was ik graag in de keuken en keek toe hoe mijn moeder dingen deed. Blijkbaar vroeg ik ook waarom en zo legde ze me haar manieren uit. Ze had er dus ook nog argumenten bij. Thee zetten was een vast ritueel. Er bestonden nog geen theezakjes toen. Je had gewoon een busje losse thee. Mijn moeder gebruikte ook geen thee-ei, maar schepte een flinke lepel losse thee in de theepot.
Maarrrr, en hier komt de fijne techniek van het ware thee zetten: eerst werd de pot omgespoeld met kokend water, zodat die op kamertemperatuur kwam. Vervolgens werden de blaadjes thee erin gedaan, die in de warmte van de pot alvast hun aroma konden afgeven. Pas dan, en ook pas dan, werd het hete water over de theeblaadjes gegoten. Vijf minuten trekken. En de kopjes konden gevuld met goudbruin vocht. Wel door een theezeefje natuurlijk. (En, van de voorwerpen die niet afgewassen mochten worden met sop was de theepot er één van.)
Als ik nu mensen het omgekeerde zie doen, eerst de pot vullen met heet water en er dan een zakje in hangen verbeeld ik me dat die thee lang zo lekker niet is als thee volgens moeders’ regels.
Ik heb even gegoogled en moeders hebben altijd gelijk. Kijk maar eens op deze site
PARELPAD 
Vanochtend heb ik thee gezet volgens je moeders recept, met losse thee. Of het lekkerder is, weet ik niet. Maar van het kleine ritueeltje en het bewust zetten van thee heb ik genoten!
LikeLike
Wat leuk! Ik denk dat de thee mij lekkerder smaakt vanwege de nostalgische herinnering! Hoewel als je googled op ‘thee zetten’ dit wel de manier is die aangeprezen wordt. Ik vind het zo boeiend dat men vroeger heel veel wist via de mondelinge overdracht van moeder op kind (of vader op kind natuurlijk) terwijl wij veel op internet moeten zoeken. Daarom vind ik het leuk al mijn dagelijkse gebruiken te onderzoeken waar ze vandaan komen en naarmate ik ouder word ontdek ik steeds meer dingen die ik toch echt van mijn vader of moeder heb meegekregen of ingeademd. Niet dat ze dan persé onfeilbaar zijn, maar ’t is wel leuk uit het oogpunt van historie.
LikeLike