Tussen sociaal en asociaal – Family reunion 2011

Dit is alweer de derde reunie met mijn Amerikaanse familie in 10 jaar. De eerste was in Spanje (daar liggen sommige van de roots), de tweede in Puerto Rico (vaderland van mijn schoonmoeders ouders), de derde is nu in de VS, in Lenox, Massachussets om precies te zijn.

Familie rexfcnies zijn hectisch en intensief. En confronterend. En ontzettend leuk en vermoeiend. Ik leer altijd weer nieuwe dingen over mijn man als de oude verhalen voorbij komen, glunderend aangehoord of verteld door mijn schoonmoeder van 89. En er is muziek. Altijd muziek. x91Speel nog x92s watx92, zegt Grandma als het zo tegen negen uur is, and she must be obeyed. Dat is steeds nog het patroon geweest. Gezamenlijk eten rond 7 uur na een dag die we meestal ook samen doorbrengen. Na het eten en het toetje, komen de instrumenten tevoorschijn.

 
Zwager Robin heeft een mandoline, schoonzus Yani een banjo, (hmmx85 het klinkt bijna als dat liedje van Mien met de banjo en Pien met de mandolien). Lark heeft een ukelele, en er zijn minstens 3 gitaren. En dan maar tokkelen, improviseren, zingen en gekkigheid uithalen met teksten. Robin is een meester in het ter plekke verzinnen van goeie teksten. Hij bedacht een x91jinglex92 voor Suzyx92s pedicure bedrijfje: for bad toes, go to Batteau! Lukas heeft nieuwe nummers van zijn EP gezongen.

Als de wat minder muzikaal aangelegde familieleden voelen we ons wat onderbeeld, maar het blijft leuk! Het ligt soms ook meer aan het ontbreken van genoeg durf dan aan het ontbreken van talent, trouwens.

De familierexfcnie is dus ook altijd een samenkomen van twee culturen, en dan niet alleen Amerika en Nederland, maar ook van twee  familieculturen.  In Nederland voelen wij ons als familie soms wat Amerikaans, luidruchtig, hard lachend en wat overdreven in de ogen van onze nuchtere medelanders, maar in Amerika voelen we ons weer heel Nederlands. Wat schuchter en in onze schulp gekropen. x91Ik ben daar gek, ik ga niet zomaar een liedje zitten zingen in het openbaar als ik me niet heb voorbereidx92, terwijl beide schoonzussen lustig vals hun liederen kwelen. Wat maakt het uit?

Een studie in karakters is het ook, een familierexfcnie. Kun je loslaten en de dingen laten gebeuren? Wie in het dagelijks leven graag controle houdt valt snel door de mand wanneer je een week met 12 man optrekt.   Wie niet van plannen houdt en maar wat aan boemelt is op een rexfcnie al snel een aanstoot. Op die persoon moet steeds gewacht en hij denkt dat het eten vanzelf uit de supermarkt in huis komt en vervolgens klaargemaakt op tafel. Tot nog toe is dit type nog niet gesignaleerd! Iedereen doet erg zijn best in alles mee te helpen.

Wie precies de financixebn op orde wil en geen cent meer wil betalen dan hij/zij zelf opeet kan beter helemaal niet op een rexfcnie komen. Het is onmogelijk bij te houden wat exact de uitgaves zijn voor wie en welk huis en welke maaltijd. Die iemand moet dan met een Excel sheet op zx92n mobieltje de boodschappen doen, maar dan ook alle!

 Wie graag veel praat, veel eet en constant onder de mensen wil zijn is geknipt voor rexfcnies! Er is, zeker in deze familie altijd wel iemand met wie je urenlang kunt kletsen, over niemendalletjes of diepzinnige discussies voeren over het schuldenplafond van de US, de Teaparty (niet positief), yoga, Oosterse medicijnen, de terrible Republicans, de iets minder terrible Democraten, en wat er verder voorbij komt in een linkse familie. Een hele opgaaf om ons als christenen te onderscheiden bijv. van de Teaparty people en Republicans wanneer het over sociale gerechtigheid gaat e.d.

En tenslotte, voor degene die zich graag terugtrekt om rust te hebben en een boek te lezen en even niet onder de mensen te zijn is een familierexfcnie een hele toer. Want wat is het juiste evenwicht tussen sociaal en asociaal?