Heimwee

Natuurlijk, het is de zee
die ik zo hevig mis
de zilte lucht en zelfs de zeevlam.
En mijn buurvrouw op de hoek
die ik zo maar even knuffelen kon
en dan weer verder –

Ik haak naar alles van die plaats
de ordi vrouwen en hun vissers
met een overdaad aan goud behangen.
Het zand, (niet op het strand,
maar in ons huis) –
Het kaalgeschuurde hout
van raamkozijn en deur door
al maar weer die westenwind
van zoutig zand

De havenlucht wil ik weer proeven
van vis en teer en scheepsmotoren
en wakker worden, veel te vroeg,
van het gekrijs van duizend meeuwen.

Geef me even weer de Keizerstraat,
het Westbroekpark, de Boulevard
tram negen en het Zwarte Pad,
ik zal niet blijven, maar even, nu,
wil ik Scheveningen proeven op mijn huid.