Kamperen

Ik heb het niveau van de echte kampeerder weer bereikt. Of ik ben afgedaald of opgeklommen laat ik aan het oordeel van de lezer…

Ik loop in ieder geval weer ongegeneerd met mijn WC rol over de camping.

Hoewel, ik moet toegeven, ik blijf wel moeite houden wanneer ik net rustig op hettoilet zit en er strijkt iemand direct naast mij neer. De hokjes hebben van die vervelende gapende openingen van onder en van boven dus veel prive is me niet gegund. Het is niet bevorderlijk voor de stoelgang zal ik maar zeggen. Ik ben blij dat we in het voorseizoen kamperen op een uiterst rustige camping. Ik zie gelukkig bijna nooit iemand in het toiletgebouw.

Zo langzamerhand maken we hier en daar een praatje en ontmoeten overal zeer vriendelijke mensen, niet eens allemaal gelovig of kerkelijk terwijl je dat op een Beter Uit camping eigenlijk verwacht. Deze mensen moeten zich wel verbazen over het psalm- en lofgezang dat tweemaal in de week over de camping uitgalmt tijdens de avondsluiting op het terras van de hooggelegen kantine . Het klinkt heel liefelijk, maar ongewoon op zijn zachtst gezegd. Misschien is dat wel de reden dat men hier komt: naast de Nederlandse taal ook de garantie dat hier geen gettoblasters, discoklanken of subwoofers te horen zullen zijn! Blijkbaar gaan in het hoogseizoen meer dan 1000 mensen in het dorpje Souillac naar de kathedraal om daar Nederlandse diensten bij te wonen. Tot verbijstering van de Fransen die dat nooit meer meemaken in hun omgeving. In de kathedraal komen hoogstens nog 30 of 40 mensen op zijn hoogst.

Het weer hier is zeer afwisselend. Ook daarin heb ik het kampeerniveau bereikt waarop je nergens meer verbaasd over bent. ’s Avonds met een slaapzak en drie truien bibberend in de tent lezen, tot met minimale kleding ’s avonds laat puffend wachten tot de zon eindelijk ondergaat en de tent weer te betreden valt.