hagelslag, lullabies en de plantendokter

Ik kruip weer lekker in mijn warme bed. Heb net kleinzoon Kris in slaap gewiegd en gezongen. het is 03.15 uur. Ik voel me zeer voldaan want dochter Jes heeft een belangrijke presentatie de volgende ochtend en ik heb haar een gebroken nacht bespaard. Denk ik. De dag erna hoor ik dat zij hem om 04.00 uur nog een flesje hebben gegeven. Jammer nou! Maar mijn kwartiertje met dat wangetje tegen mijn wang terwijl ik zing, dat heb ik toch weer meegekregen.
Om 06.00 uur komt Niek van 3,5 de trap oplopen naar mijn kamer, half in slaap nog en met een zielige kreun. Ik sta snel op,nog altijd met de bedoeling jes een hele nacht slaap te bezorgen. ‘Wat is er, Niek, heb je gedroomd?’ Niek kreunt ‘ja’ en kruipt bij me in bed. Ik wrijf z’n ruggetje en wonder boven wonder hoor ik verder geen piep en de koning te rijk met dat warme lijfje naast me in het eenzame logeerbed slaap ik ook weer in. Om 8 uur worden we samen wakker: oma, Niek heeft gedroomd-ik zat op een schildpad-en toen was er een grote haai-en toen werd ik een visje…Gaan we nu naar beneden? Ik moet nog even bijkomen, dus Niek zit op de rand van het bed met z’n beentjes te zwaaien terwijl hij mij observeert. Hij ziet dat ik nagellak op m’n nagels heb en bewondert m’n handen. "Mooi, oma! Kinderen hebben geen hagelslag, he, op hun vingers?" Ik moet lachen en leg uit dat het geen hagelslag maar nagellak is. Niek heeft gevoel voor humor dus hij moet zelf ook lachen om de hagelslag. Eenmaal ontbeten en aangekleed leg ik Kris weer terug in bed, die gaat z’n verloren nachtrust inhalen.

Terwijl hij slaapt halen Dos en ik, geassisteerd door Niek de voortuin leeg. Alle oude, uit hun krachten gegroeide, planten trekken we er uit. Niek vindt het heerlijk en trekt en graaft met z’ eigen schep dat het een lieve lust is. Ik kom een wormpje tegen dat we uitgebreid bekijken en weer terugstoppen in de aarde. Bij ieder volgend wormpje herhaalt zich dit ritueel: Dag wormpje, roept Niek iedere keer, ga maar terug naar je huisje. Goed zo Niek, wormen in je tuin moet je koesteren.

Niek heeft een diepe band met alles wat leeft. Dat blijkt wel uit zijn reactie toen Dos begon met het trekken aan de planten. Hij barstte in snikken uit. -Niet doen pappa, dat is zielig.- Toen Dos had uitgelegd dat de planten gewoon een beetje oud waren en er nieuwe planten zouden komen legde hij zich er bij neer, maar zielig bleef het. Hij had een goeie tussenweg bedacht en zei om mij ook gerust te stellen: Het is zielig, he,oma? Maar de planten gaan zo naar het ziekenhuis.

Kinderen blijven me verbazen en uitermate verkwikken met hun originele gedachten.