Na de banaan nu het drollen incident

Graag leef ik in vrede, als het aan mij ligt, met alle mensen. Ook met mijn buren. TochBoos overkomt het me de laatste jaren nogal eens dat ik in de achtertuin ordinair te schreeuwen sta tegen weer een nieuwe kamerbewoner van het huis naast ons die zijn of haar geluidsboxen aan het uitproberen is. Bij welk volume explodeert het ding? En nog spannender:wie explodeert er eerder de buurvrouw, of de boxen?

Wat me vaak opvalt bij dergelijke confrontaties is de absolute onverschilligheid van de personen. ‘Heb je last van me?’ Jammer dan. Geen enkele vorm van excuus, bereidheid tot compromis of wat ook. Wie keiharde rapmuziek wil draaien met vrolijke refreinen waarin iemand hele rare dingen met z’n moeder doet, heeft daar gewoon recht op. Punt.

Het buurhuis is een constante beproeving van mijn bewuste keuze vriendelijk te willen zijn, ook wanneer mensen daar niet altijd aanleiding toe geven. En dan bedoel ik niet ‘lief’ maar gewoon begripvol en niet gelijk veroordelend. In navolging van Jezus van Nazareth, tenslotte is Hij dat ook voor mij. En, net als Hij, wil ik ook eerlijk zijn, niet het conflict uit de weg gaan uit angst ruzie te krijgen. Gezien mijn karakter vraagt het tweede meer geloof dan het eerste. Behalve met m’n buren rechts.
Ik denk niet dat ze daar spreken over die aardige buurvrouw van 74…. Integendeel. Ik ben in hun ogen een vreselijk zeur, onverdraagzaam, gun hen geen greintje plezier enz.enz.

Hoe leef ik in vrede met mensen die me van mijn kostbare rust beroven?

Gisteren ging ik ons balkon ’s een beetje opknappen en vond daar een AH zak. Toen ik hem oppakte op ‘m op te ruimen vielen er drollen uit! Ik stond perplex. Een ouwe luiertas? Nee er zat geen pamper in. Ik wist werkelijk niet wat me overkwam. Had iemand dat op ons balkon gegooid? De enige die dit makkelijk had kunnen doen was ook een van de bewoners met wie ik vaak in de clinch lig vanwege z’n rap, waarin zogezegd zijn moeder een dubieuze rol speelt. Maar ook z’n onderbuurman had laatst de politie aan de deur gehad. Raak ik nu verwikkeld in een letterlijk onsmakelijke burenruzie? Ik voelde me opeens onveilig en stom.

Ik heb al een poosje geleden contact gehad met de wijkagent omdat de overlast al zo lang aanhoudt en erger is geworden de laatste jaren. Ook in het huis zelf wonen mensen, met wie we contact hebben, die hun woonplezier bedorven zien worden door al die vreemde snoeshanen. De agent raadde me aan bij iedere vorm van overlast direct een melding te doen. Voor het opbouwen van een dossier. De politie heeft nu dus een hele extra klus aan 72.

Rotzooi_en_co_210x186Niet alleen de muziek vormt een probleem, er wonen gewoon veel te veel mensen in het huis: iets van 12 personen. Ooit was het een hotel/pension, maar nu wordt het permanent bewoond. En al die mensen dumpen hun overtollige huisraad in de voortuin om maar te zwijgen van de staat van de achtertuin. Er staat een bankstel, in weer en wind, er ligt een verwaaide partytent, voor het raam van een van de achterkamers wappert al maanden een stuk zeil. Als er gekookt wordt eten wij gratis mee van de lucht wegens gebrek aan afzuiging. Nou ja, zo kan ik nog wel even doorgaan. Dat zou ik allemaal verdragen als er geen snoei harde muziek werd gespeeld! Dat is gewoon de druppel.

Het drollen incident hebben we dus gemeld bij de politie die er serieus werk van maakte. Naar binnen en de mensen gevraagd wat ze wisten en of er iemand een hekel aan mij heeft…
Het blijkt in ieder geval dat een van de bewoners, die we al maanden via de brandtrap naar z’n kamer op de 2e verdieping zien klimmen, waar hij via het raam naar binnen gaat, geen sleutel meer heeft van z’n kamer. Ook geen toegang tot het toilet. De rest mag men er zelf bij bedenken. Of de zak opzet was of in een dronken bui als ‘geintje’ over de dakgoot is gedumpt? Wie zal het zeggen. Echt kosher is het allemaal niet. Donderdag hebben we een gesprek met de eigenaar. Andere buren hebben via internet formulieren met melding van overlast ingevuld. We gaan nu echt knokken om de verloedering tegen te gaan. Behalve ons buurhuis staan er nog 2 panden in heel slechte staat te verrotten.

Auteur: Margreet

Ik vind het heerlijk om te peinzen over de dingen van alledag, de grote en de kleine. Mijn interesses? Lezen, gesprekken met vrienden en kinderen, koken, tweedehands spulletjes zoeken, films kijken, mijn kleinkinderen, mijn Amerikaanse en Franse familie, te veel om op te noemen. Het volle, rijke, soms moeilijke leven met zijn ups en downs, daarover schrijf ik, met plezier.

3 gedachten over “Na de banaan nu het drollen incident”

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.