Avondmaal

Vrijwel zeker is dat de vroege christelijke gemeentes het Avndmaal vierden als onderdeel van een ‘gewone’ maaltijd, ook wel bekend onder de naam ‘agape’ of ‘liefdesmaaltijd’. Blijkbaar was er een ‘potluck’ iedereen nam wat eten mee van huis) waarna als afsluiting de dood en opstanding van de Here Jezus werd herdacht.

M’n hele leven heb ik steeds het gevoel gehad dat op de een of andere manier ‘ons’ avondmaal is ontstaan uit een misvatting over de functie. ook al staat er ook in de oude formulieren dat we ook aan de opstanding van de Here Jezus denken is de rite er toch vooral een van een begrafenismaaltijd. Plechtig, droevig, schuldbewust enz. In Korea overheerste dat zo erg dat er veel tranen werden gestort en de mensen vaak met gelsoten ogen deelnamen. Het idee van een feestmaaltijd was daar helemaal ver te zoeken!

Maar bij ons was het niet veel beter. Van kinds af aan kan ik me niet anders herinneren dan een zware, stille, ongemakkelijke sfeer, vooral tijdens het rondgaan van brood en wijn. We zitten dan doodstil te wachten met elkaar