Sorede 1 – Galagogo

Galagogo is de naam van een van de duizenden campings in de omgeving van Argeles en die naam(met een kleine aanpassing) geeft perfect mijn gevoel weer als ik door dat gebied rijd: Ik word er helemaal ‘gaga’ (gek). Nu zitten wij gelukkig 6 km ervan verwijderd op een hele lieve camping (60 stpl), met mooie bijzondere bomen, een riviertje en een zwembad(je) en geen ‘animation’, maar ja helemaal eraan ontkomen doe je toch niet. Sinds gisteravond genieten we mee met de muziek van de (grote)camping aan de andere kant van het riviertje. Onze camping staat in de Eceat-gids (groen, ecologisch, rustig enz.)maar kan dat alleen binnen haar eigen grenzen garanderen…Wat de rest van het dorp doet om wanhopige toeristen te vermaken, daar hebben zij geen zeggenschap over.

Ja, we zijn dus verhuisd van onze herberg in Boule d’Amont in de bergen, naar een stacaravan op een camping in Sorede dichter bij de kust. Het stadje ligt aan de voet van het Alberes-massief, dat de grens met Spanje vormt. Gisteren wandelden we naar een 10e eeuws kapelletje (in deze omgeving struikel je daarover) en hadden al stijgend een spectaculair uitzicht over de bergen en de Middelandse Zee in de verte.

Het kapelletje was overigens ook zeer de moeite waard. Vervallen weliswaar, maar juist daarom prikkelt het m’n fantasie nog meer. We konden er niet in, maar zagen wel door de raampjes tussen het koor en het schip een Byzantijnse poort. Aan de kerk zat een woning gebouwd. Met verschillende kamers, misschien een vroege kloostergemeenschap. Ik heb er een poosje stil gezeten om de sfeer van eeuwen geschiedenis op me in te laten werken.

Het is wel wennen even. Van de dikke, koele, eeuwenoude muren van onze herberg in Boule, naar de dunne, kunststoffen, 20e eeuwse wandjes van de stacaravan. Wat wordt het daar heet binnen,zeg! Het is nu 11 uur ’s avonds en eindelijk is de temperatuur binnen gedaald naar 25 graden of zo. Het eerste wat we bij de Hyper-U hebben gekocht is een ventilator. Hele goeie investering van 16 euri. In de nacht koelt het af en rond 3 of 4 uur is het eindelijk zover dat ik een dekbed over me heen trek. Pfff, wat een warmte, niks voor mij dus. Oh ja ons kamertje is net zo groot als het bed: 1.40 bij 2 meter, met een beetje staruimte. Er is nog zo’n kamertje, met 2 bedden, een douche/WC en de ‘woonkamer’. Inmiddels slaapt Kim daar, op de bank, vanwege de warmte. Heel gezellie hoor, zo’n stacaravan. We zeiden de eerste dag tegen elkaar het is net of we vader en moedertje spelen..

Eerste conclusie na drie dagen: Leuk voor in de lente misschien, maar NOOIT meer in de zomer in een stacaravan in dit oord. Tweede conclusie: ik ben het campingleven zat. Terwijl ik toch m’n eigen WC en douche heb…Ik ben gewoon al die mensen beu en al die geluiden die ze maken..Ik ben lichtelijk neurotisch geworden, geloof ik. Wat ik wil is ook niet te vinden, hoor. Ik wil stilte, schaduw, warmte, koele nachten en huizen, stadjes, natuur, zwemwater, en ruimte. En internet (ha, ha). We zitten nu in een cybercafe in Arles sur Tech. Vlakbij de Spaanse grens overigens.

Hoe de Fransen vakantie vieren hier (aan de kust) is werkelijk onnavolgbaar voor mij. Langs de hele kust staan rijen en rijen flatgebouwen met piepkleine apartementjes die als vakantie’huisje’verhuurd worden. Het zijn net van die blokkendozen die je soms (via TV) in Oost-Europa ziet (wel iets mooier natuurlijk), maar aan de honderden balkonnetjes hangen de strandlakens te drogen en op 2 vierkante meter zit de familie met de knieen opgetrokken aan een tafeltje te eten. Verschrikkelijk..Hoe rijker je bent hoe ruimer de appartementen maar toch..Wie wil nu 4 hoog zitten op z’n vakantie? Met alleen een balkonnetje. Volgens mij bestaat dit niet in Nederland. Wij zitten dan op campings boven op elkaar, maar we hebben in elk geval ruimte om lekker buiten te zitten! (pijl is niet van mij..)

Ik moet eerlijk zeggen dat me aan de kust toch een unheimisch gevoel bekruipt. Niet als ik in de zee zwem, maar als ik al die vreselijk toeristische toestanden erom heen zie. Scheveningen is erg, maar ja dat kan ik niet helpen, ik woon daar nu eenmaal. Maar hier doe ik eraan mee door er te zijn. Ik denk dan steeds: driekwart van de wereld lijdt honger, sterft aan AIDS, is op de vlucht en hier vermaken we ons met de meest onzinnige dingen om ons geld maar uit te kunnen geven. Enigzins overdreven, maar toch. Als ik in de bergen wandel word ik rustig en kan ik God danken. Als ik in de zee zwem ook. Maar als ik met de auto terug rij denk ik: wat doe ik in dit krankzinnige oord? Gagagogo, dat vat het goed samen!