hoe het nu gaat

Tja, wat zal ik zeggen? Gisteren heb ik als in een warm bad met geurige lavendelbubbels me verzadigd aan de familie (de kids+aanhang) die voltallig aanwezig was. Niet voor moederdag alleen hoor, Suus was ook jarig en we hebben met z’n allen de feestelijkheden gevierd. Maar Kim en ik kregen van Sas en Luuk wel ontbijt op bed!

Niek neutraliseerde de lavendelgeuren enigzins met andere geuren (ik pastte even op en ja hoor, net voor mij de poep bewaard zoals hij dan komt aankondigen, met stijve beentjes lopend van het ‘ongemak’).

Vrijdag heb ik opgepast in Utrecht en hebben we het ook heel gezellig gehad saampjes. Ik had me verslapen, (help, zal je altijd zien) dus Luuk heeft een uurtje ingevallen. Niek helemaal in de gloria. Hij is echt gek op mannen, en bij Luuk op schoot zwijmelt hij altijd even weg.

Toen dus verder met Oma. Dat viel gelukkig ook wel in de smaak: ‘Oma, sitta, maakku.’ Niek was aan het tekenen en dan vindt hij het uiterst gezellig als je naast hem komt zitten en een auto voor hem maakt of zo. Hij heeft een lijstje wat we dan langzaam afwerken. ‘Ootoo, vietuig, jauwjauw, waf, en boes (bus)en tein’. Het transport heeft Niek’s bijzondere aandacht.

Nu ben ik niet zo goed in tekenen, maar Niek vindt alles prachtig. Hij tekent zelf inmiddels grote cirkels en lijnen. Maar af en toe buigt hij zich opeens diep voorover, trekt een ernstig gezicht zegt: ‘Kijk’…, alsof hij als voorzitter een serie argumenten op een rijtje gaat zetten…Hij begint dan kleine miniscule tekentjes te schrijven. Volgens mij is ‘ie dan ook echt voor z’n idee aan het schrijven zoals hij Jes en Dos dat ziet doen.

Dos heeft de gewoonte om wanneer hij telefoneert heen en weer te lopen, al pratend. Als hij denkt dat het storend is gaat hij naar de gang. Zo beent Niek ook heen en weer door de kamer als hij een mobieltje van iemand te pakken krijgt, praat of hij een diepgaande discussie heeft (hallooo, ja, ja..en allerlei andere klanken) en na een poosje vertrekt hij, deur achter zich dicht trekkend. Zo hoort dat, toch?

We hebben allebei heerlijk een paar uur geslapen. Ik moest ‘m wakker maken. Hij is dan direct weer bij de les, tot mijn verbazing. Lekker warm en met rode wangen, maar hij gaat gewoon verder met het gesprek waar we gebleven waren lijkt het wel. Geen middaghumeur. Slaapzak uit en ’s kijken, wat gaan we doen. Kleren aan? Nee, dat mag voorlopig niet. Lekker in m’n romper en m’n blote benen spelen, maak niet uit dat ik koud word. Broek? nee..Sokken? nee…Schoenen (waar ‘ie gek op is)? Het bolletje schudt eigenwijs en overtuigd: nee, nee, nee.  Nou, dan maar niet. Je moet als peuter toch nog wat te kiezen hebben?