Zij zijn niet dood – Totius

Onderstaand gedicht is van de Zuid-Afrikaanse dichter Totius (J.D. du Toit, 1877-1953). Hij verloor 2 kinderen aan de dood. Een eenjarig zoontje aan hersenvliesontsteking en een dochtertje, vlak daarna, door een blikseminslag. Hij heeft er een aantal heel aangrijpende gedichten over geschreven. De bundel heet Passieblomme. Hij heeft daarnaast nog veel meer prachtige gedichten gepubliceerd. (Het Afrikaans moet je hardop lezen dan is het begrijpelijker).

O die pyn-gedagte

O die pyn-gedagte: My kind is dood!
dit brand soos ’n pyl in my.
Die mense sien daar niks nie van,
en die Here alleen die weet wat ek ly.

Die dae kom en die nagte gaan
die skadu’s word lank en weer kort;
die drywerstem van my werk weerklink,
en ek gaan op my kruisweg voort.

Maar daar skiet aldeur ’n pyn in my hart,
so, dat my lewe se glans verdwyn;
Jou kind is dood met ’n vreeslike dood!
En  ek gryp my bors van die pyn.

O Die bliksemgedagte! . . . Ja, lieflingskind,
een straal het jou skone liggaam verskroei,
maar bliksemstrale sonder tal
laat my binneste brand en bloei.

Sy was so teer soos ’n vlindertjie,
sy’t lugtig omheen geswerf;
’n asempie wind kon haar vlerkies breek
en  kyk watter dood moes sy sterf!

Hoe weinig die kinders wat so moet sterf,
dis een uit die tienduisend-tal,
en ag, dat dit sy was, en ek moes sien
dat sy dood in my arms val!

O Die pyn-gedagte: My kind is dood! . . .
dit brand soos ’n pyl in my;
die mense die sien daar niks nie van,
en die Here alleen die weet wat ek ly.