Schloss Oranienstein

Soms moet je wel heel erg je best doen om een museum te vinden. In onze gids stond beschreven hoe in Diez een Oranjemuseum te vinden is in een slot, gebouwd door de dochter van Frederik Hendrik (zoon van Willem van Oranje, broer van Maurits) en Amalia van Solms.  Amalia van Solms was erfdochter van het gebied rond Diez en toen Agnes, de dochter, weduwe werd is zij hierheen gekomen om het land te beheren.  De middeleeuwse burcht in Diez beviel haar niet, ze was opgegroeid op Paleis Huis ten Bosch in Den Haag en had behoefte aan wat meer luxe. Tot zover de informatie in de gids.  Het slot was te bezichtigen en enkele kamers waren als museum in gericht.  Klonk interessant.  Maar waar was het slot?  In de oude stad vermoedden wij. Nee, daar was inderdaad het middeleeuwse onderkomen wat Agnes niet beviel.  Maar het andere slot?

Na veel zoeken en verkeerd rijden vonden we eindelijk een wegwijzer en kwamen we aan bij het slot.  Dat bleek echter een streng afgesloten militaire basis te zijn.  Op een klein bordje hing ter informatie dat er 4x per dag een rondleiding was.  Mooi, dachten we, wachten dus op de eerstvolgende.  De tijd verstreek, maar geen gids in zicht.  We liepen naar de wachtpost van de basis, maar daar werden we onverbiddelijk terugverwezen: u wordt opgehaald.  Nou, dank je de koekkoek, niet dus. Leve de mobiele telefoons. Gebeld naar een nummer op het informatiebord en daar kregen we de gids aan de lijn.  Het speet haar, maar niemand had doorgegeven dat er mensen stonden te wachten….
Oh, communicatie, wat kan het toch lastig zijn!

Onze moeite werd echter beloond want we kregen een privé-toer door de  inderdaad prachtige zalen (maar 4 opengesteld voor het publiek) van het Schloss Oranienstein.