Simple pleasures

Ik zit in m’n stoel uit te blazen van een klus. Mamma Jes en Sas zijn even weg samen (2ehandswinkel in de Stevinstraat!) en echtgenoot Kim en ik houden kleinzoon Niek in de gaten, die ijverig aan het spelen is.

We zitten in de achterkamer, rondom een met speelgoed bezaaide vloer. Niek houdt van variatie en die is zeker aanwezig. De halve inhoud van de keukenkastjes, pollepels, plastic bakjes, lege plastic flessen, verder ‘echt’ speelgoed zoals duplo lego, fisherprice enz. enz. Een van z’n favorieten is de klassieke toren van gekleurde plastic kuipjes. Stapelbaar, en tegelijk passen alle kuipjes in elkaar als je de goede volgorde aanhoudt.

Niek is al vanaf heel vroeg gefascineerd door het verschijnsel ‘in’ en ‘op’ dus de toren biedt eindeloze mogelijkheden. Nu wil het geval dat de torenonderdelen in de voorkamer liggen bij de verzameling speelgoed dáár. In de achterkamer komt Niek opeens een van de kuipjes tegen, de rode. Een grotere. Hij pakt hem op, stopt er eerst iets in, zet hem op z’n kop en kijkt dan turend naar de voorkamer. ‘Deze hoort ergens bij’, zie je hem denken. Actie volgt. Met grote inspanning tracht hij z’n knuistje om de rode beker heen te krijgen zodat hij naar de voorkamer kan kruipen. Hij doet een poging maar het bakje is te groot voor 1 handje, hoe hij het ook probeert vast te houden. Lukt niet. Hij kijkt nog wat spijtig naar de voorkamer, maar draait zich om voor wat anders.

Na een kwartier is hij in z’n rondje ‘alles even aanraken’ weer bij het rode bakje. Nu zie ik in z’n blik iets vastberadens komen. Als een zeerover met een houten poot als been, kruipt hij kruip-klik, kruip-klik met het bakje óm z’n handje naar de voorkamer. Even zoeken en daar is de rest van de toren. Hij vindt zowaar de volgende in grootte, de gele, en laat de rode erom heen zakken..Hij gaat erbij zitten en een tevreden lach verspreidt zich over z’n gezichtje. Voldoening. Toch gelukt. Small pleasures in the life of a one year old!!