naar huis

Wie dit verwachtte, ik niet in elk geval: Moeders wordt ontslagen uit het ziekenhuis! Dat niet alleen: ze is beter en kan terug naar wat voor haar nu thuis is, De Linde, het verzorgingstehuis waar ze met veel liefde verzorgd wordt sinds een paar jaar. Niet perfect, niet zonder missers, maar welk thuis bestaat daar zonder? ’t Is toevallig wel ‘thuis’!!

Ik ben zo blij en dankbaar. Pas toen ik na wat heen en weer gebel met deze en gene het fiat kreeg, besefte ik hoe ik er tegenop gezien had moeders naar een vreemd verpleeghuis te brengen, ergens in Brabant, zodat ze daar kon wachten op opname in het tehuis in Schiedam…

Nu kan ik haar morgen met koffertje afleveren bij de huiskamer in De Linde. Iedereen zal er ongetwijfeld even duf en slaperig zijn, maar toch, het is wel haar huiskamer. En van Sietske krijgt ze een dikke zoen, dat weet ik nu al. Sietske is bejaard en zwakbegaafd. Heeft het niveau van een kind en is zoooo lief (OK, niet altijd, zoals een kind betaamt). Zondag toen ik haar even sprak moest ze huilen omdat ze Ma zo miste.

Morgen maar een grote taart kopen en een feestje vieren met de oudjes!!