Ik heb iets met meubels. Met mooi ontworpen meubels. Stoelen, banken, fauteuils, tafels. Ik ga voor mijn plezier dure woonwinkels in om te genieten van beroemde merken als Gispen, Eames, Leolux, Artifors en vele anderen. Mooie lijnen, recht of rond. Hoge kwaliteit bekleding met kleurige stof. Houtnerven die op tafels van puur hout zo mooi uitkomen. Ik kan ervan genieten als van kunst. Meubels ontwerpen en maken is een kunstig ambacht. En (voor mij) even onbereikbaar als Kunst met een grote letter K. Want al dat ontwerpen, bedenken, maken en tentoonstellen is een dure business.
Hoeveel handwerk er nog aan te pas komt in een ‘ meubelfabriek’ werd me eigenlijk vandaag pas duidelijk bij een bezoek aan Harvink in IJsselstein. Ieder jaar houdt men daar een open dag waarbij je een rondleiding door de werkplaatsen krijgt en verder rond mag struinen in toonzaal en outlet.
We deden de rondleiding die begon bij de stoffen. Grote rekken met zulk prachtig materiaal dat het speeksel me bijna uit de mond liep. En de kleuren! Die kom ik niet tegen op mijn (zeldzame) bezoeken aan de Utrechtse lapjesmarkt.
We liepen door naar de naaisters. Tot mijn verbazing moet ik zeggen zaten daar een rijtje dames al die verrukkelijke stoffen te verwerken tot hoezen en wat dies meer zij. Alles volgens instructies, die met krijtjes op de stof getekend worden door een meneer (jawel, weer een echt mens) die ze uitgesneden heeft volgens mallen. Je kon dat gewoon zien. Ik voelde me als een kind dat voor het eerst ziet dat melk uit de uiers van een koe komt. Bij het begrip meubelfabriek denk ik aan grote machines die, computergestuurd op een lopende band eenheidsmodellen uitspuwen. Hier bleek het tegendeel.
Elk stadium stoel of bank is bewerkt door een homo sapiens. Die met toewijding en fysieke kracht de verschillende onderdelen in elkaar hijst. Het frame komt van buiten. En de het koudschuim voor de kussens ook. Maar de bekleding wordt volledig met de hand gedaan, geheel volgens de wensen van de klant. Die zoekt model, stof en combinatie uit.
Geen wonder dat het product zo duur wordt. Je loopt hier in een schone, plezierige werkplaats, waar mensen met vreugde en trots hun werk doen. Ik vroeg een van de naaisters hoe lang ze dit werk al deed. ‘ Al twintig jaar’ , zei ze met een glimlach. ‘Ik hoef niet meer te werken maar ik vind het zo leuk!’ De ambiance, de arbeidsvoorwaarden, het mooie product waar je aan meewerkt, het geeft duidelijk veel voldoening. Van een rol stof tot zo’ n prachtig vorm gegeven stoel of bank, je ziet het allemaal gebeuren. En daar betaal je als consument, terecht, voor.
Het is een blijvend dilemma. Als ik de keuze had koos ik voor het echte, Nederlandse, in alle eerlijkheid gefabriceerde product. En niet alleen in meubelland maar ook in alle andere gebieden, zoals kleding en huishoudelijke producten.
Maar een beperkt budget dwingt tot andere keuzes. Het beste is volgens mij tweedehands zoeken naar eerlijke producten die vanwege de kwaliteit makkelijk een tweede of derde ronde meegaan. Ik heb dus een zoekopdracht naar Harvink fauteils op Marktplaats gezet. Eens kijken wat dat oplevert. Niet dat ik echt een stoel nodig heb. Die van Ikea doet het ook nog goed.
PARELPAD 